കര്‍ണന്‍::: :;
"അമ്മെ, നിന്നുയിരിന്‍ അമൃത കണമായൊരെന്നെ
എന്തിനു നീ അടര്‍ത്തിമാറ്റി?
ചോരപ്പു മാറാത്തോരീയിളം ചുണ്ടില്‍
ച്ചുടുപാല് നുകരാതെ,
ഇളം മേനി മുകരാതെ,
നിയതി തന്‍ അലയില്‍ -
ഒരോടമായ് കയ്യൊഴിഞ്ഞു ?
നിശയുടെ മാറിനെ കീറുമീ അഭിശപ്ത രോദനം
ഒരു വേള നിന്‍ നിശാ മന്ദിരത്തിന്‍ -
കമനീയമാം ഭിത്തി ഭേദിച്ചുവോ?
നിദ്ര പുല്കാതെ നീയുഴറുമേതോ-
ഏകാന്തയാമത്തില്‍ -
നിന്‍ മാറിടം ചുരന്നുവോ?
ഈ അനാഥ ജന്മത്തെയോര്‍ത്തു നിന്‍ കടക്കണ്ണില്‍
ഒരശ്രു കണം ഉതിര്‍ന്നുവോ ?
തത്ക്ഷ ണം വറ്റിയോ?
മദം നുരയുമാ ആയുധക്കളരിയില്‍,
നിന്‍ ഏകാനാമീ സൂര്യപുത്രന്‍ -
സൂത പുത്രനായ്‌ ഉരുകവേ,
ശുഭ്ര മാം ചേലയിലെല്ലാം മറച്ചു നീ
ഒരാലസ്യത്തെ പുല്കവേ ,
തോഴിമാര്‍ നിനക്കായ്‌ ചാമരം വീശവേ ,
കേട്ടുവോ നീ ,-
നീറിപ്പിടയുമീ നെഞ്ചകത്തിന്‍ നിതാന്ത വേദന ?
നഞ്ഞില്‍ പൊതിഞ്ഞ വാക്ഭേരികള്‍--
നിന്‍ പുത്രനു ശരശയ്യ തീര്‍ക്കവേ ,
താണുപോയൊരീ ശിരസ്സൊന്നുയര്‍ത്തുവാന്‍,
ഈ മൂര്‍ദ്ധാവില്‍ മുകരുവാന്‍ ,
ചുട്ടു പോള്ളുന്നോരീ ആത്മാവിനോരിറ്റു-
ദാഹനീര്‍ നല്‍കുവാന്‍ ആരുണ്ട് ?, ഇവളീ -
ധരിത്രി മാത്രമോ?
വ്രണിതയായ്‌, വ്യഥിതയായ്,
ആകെത്തളരും തനുവും മിഴിയുമായ് ,
ഇന്നു നീയെന്‍ അരികിലെത്തി -
പുത്രപ്രാണ ഭിക്ഷയ്ക്കായ്‌ !
അമ്മെ, മഹനീയം നിന്‍ മാതൃത്വം !
ഇന്നു നീ പിടയുന്നു, നിന്‍ -
വീരപുത്രന്മാര്‍ തന്‍ പ്രാണനായ് ,
കൈ നീട്ടുന്നു, കേഴുന്നു ,
വെറുമീ സൂത പുത്രനോടായ് !
അമ്മെ. കരയായ്ക !
വിധിയേറെ വഞ്ചിച്ചിവനെയെങ്കിലും
ചതിപ്പാന്‍ കഴിവീല ,ജീവവായുവാം പ്രിയ തോഴനെ ,
അവനേകിയ വാക്കിനെ ,
ഈ സൂര്യപുത്രന്‍റെ ധര്‍മ്മത്തിനെ!
മറന്നു കൊള്‍ക പാര്‍ത്ഥനെ,
കൌന്തേയരായ് നിനക്കെന്നുമുണ്ടാം അഞ്ചു പേര്‍,
ഇതു നിന്‍റെ പുത്രന്‍റെ സത്യം !
മറുവാക്കു നല്കുവാനാവില്ലെനിക്കിന്നു
പൊറുക്കുകീ പുത്രന്‍റെ പാപം !
അമ്മെ , മിഴിനീര്‍ തുടയ്ക്ക ,
നിന്‍ മിഴിനീരിനാവില്ല മായ്ക്കാന്‍
ഈ ഹൃദയത്തിനേറ്റൊരീ കടും മുറിപ്പാടുകള്‍ !
നിന്‍ കണ്ണുനീരിന്‍ ചവര്‍പ്പിനാല്‍ മറക്കാവതല്ല
ഇവനന്യമാം സൌഭാഗ്യമൊന്നും;
എങ്കിലും അമ്മെ, നീയെന്‍റെ പ്രാണന്‍റെ മറുപാതി
വെറുക്കുവാനാവില്ലെനിക്കീ ജന്മമെങ്കിലും
പൊറുക്കുവാനും വയ്യ ,
നീ പൊറുക്കുക !
കത്തി ജ്വലിക്കുന്നോരീ താതന്‍റെ താപം
തളര്‍ത്തുന്നുവോ നിന്നെ ? എന്നെയും-
ഇനിയുമൊരു ഉദയാരുണിമയും ,
മധ്യാഹ്ന മോഹവും ,
വിടവാങ്ങലിന്റെ നോവും
പേറുവാനാവില്ല നിനക്കീ -
വാഴ്വിലെന്നറിയാം,അമ്മെ -
ഇടറാതെ വീഴാതെ നീ വരികയീ-
പുത്രന്‍റെ നിഴലിന്‍റെ തണലില്‍ !
ഇതാ വിട ചൊല്ലുവാന്‍ വിതുമ്പുന്നു താതന്‍ ,
ആയിരം വാക്കുകള്‍ ചൊല്ലാതെ ചൊല്ലി നിന്‍ മൌനം,
നേരും നോവും നെഞ്ചിലേറ്റി ഈ
കൊടും മരീചികയില്‍ ഇവന്‍ ,
എത്ര ധന്യമീ സമാഗമം ,
ഏറെ വൈകിയെന്നാകിലും !"
*********************************************
ഹൃദയ രക്തത്തില്‍ കുതിരുന്നു ചക്രവാളം ;
കര്‍മ്മഗതി തന്‍ കണ്ണുനീരായ് ഗംഗ,
ഒരു നേര്‍ത്ത ശോകഗാന തന്ത്രിയില്‍
കിതയ്ക്കുന്നു സന്ധ്യാ മാരുതന്‍ ;
ആത്മ ഭേദകമീ കണ്ണുനീരിനെ -
പുണരുവാനാവാതെ പൊള്ളുന്നു
മണല്‍ത്തരികള്‍ !
കണ്മുന്നില്‍ ജ്വലിക്കുമീ അരുമയാം പുത്രനെ -
കണ്‍ തുറന്നൊന്നു നോക്കുവാനശക്തയായ്
ഒരമ്മയും !
ഒരു ചായക്കൂട്ടിലും പകര്‍ത്തുവാനാവില്ലോരീ ചിത്രം ,
ഇവിടെ പ്രപഞ്ചം , ഒരു നിശബ്ദ കിന്നരം!
തുളുമ്പുന്നു മൌനം ശോക വീചിയായ്‌,
നിസ്വയാമീ അമ്മ തന്‍ അശ്രുവില്‍ -
വീണലിയുന്നു ,
ഈണം മുറിഞ്ഞ താരാട്ടുപാട്ടായ് ......
പാല്‍ പുഞ്ചിരി കൊഞ്ചലായ്‌ പോഴിയേണ്ട
അമ്മയെന്നൊരാ വിളി
ആകാശ ഭേരിയായുലച്ചിടുന്നു തളര്‍ന്നോരീയുടല്‍........ .....!!
വിറയ്ക്കുന്ന നീള്‍മിഴി കളൊരുക്ഷണം
അറിയാതെ തഴുകിയോമന പുത്രന്‍റെ വദനം ...
വിസ്മയത്തിന്‍ മാരിവില്ലുദിച്ച മിഴികളില്‍
തുടിച്ചു ആത്മ ഹര്‍ഷത്തിന്‍ പുളകങ്ങള്‍ -
തത്ക്ഷണം നഷ്ട ഭാഗധേയത്തിന്‍ തീരാ ശോകമായ്
ആത്മ നിന്ദ തന്‍ പേമാരിയായ്
പെയ്തലച്ചു കരയുവാന്‍ മാത്രം
വിധിച്ചോരാ കണ്ണുകള്‍ !
ഇനിയുമൊരായിരം ചോദ്യ മുനകളില്‍
തിളച്ചോരു പുത്രനും ആര്‍ദ്രനായ് -
അറിയാതെ നീട്ടിയ കൈകളില്‍ തളര്‍ന്നമര്‍ന്നൊരു
താമരപ്പൂവായ് അമ്മ ,
അവര്‍ കന്മദം പെയ്യുന്ന ശിലകളായ്!
അലയാഴി തന്‍ അന്തരംഗത്തില്‍
മേവുമാ വിഫല മോഹങ്ങളെ,
നേരിന്‍ ചുഴികളെ ,
ആര്‍ത്തനാദങ്ങളെ
ഇടനെഞ്ചിലൊതുക്കി, ക്കിതയ്ക്കും-
വലംപ്പിരി ശംഖിന്‍,നേര്‍ത്ത നാദമായ്
ഒഴുകിയാസ്വരം .......
************************************************
കുന്തി :
നിന്‍ മിഴിനീരിനാവില്ല മായ്ക്കാന്‍
ഈ ഹൃദയത്തിനേറ്റൊരീ കടും മുറിപ്പാടുകള്‍ !
നിന്‍ കണ്ണുനീരിന്‍ ചവര്‍പ്പിനാല്‍ മറക്കാവതല്ല
ഇവനന്യമാം സൌഭാഗ്യമൊന്നും;
എങ്കിലും അമ്മെ, നീയെന്‍റെ പ്രാണന്‍റെ മറുപാതി
വെറുക്കുവാനാവില്ലെനിക്കീ ജന്മമെങ്കിലും
പൊറുക്കുവാനും വയ്യ ,
നീ പൊറുക്കുക !
കത്തി ജ്വലിക്കുന്നോരീ താതന്‍റെ താപം
തളര്‍ത്തുന്നുവോ നിന്നെ ? എന്നെയും-
ഇനിയുമൊരു ഉദയാരുണിമയും ,
മധ്യാഹ്ന മോഹവും ,
വിടവാങ്ങലിന്റെ നോവും
പേറുവാനാവില്ല നിനക്കീ -
വാഴ്വിലെന്നറിയാം,അമ്മെ -
ഇടറാതെ വീഴാതെ നീ വരികയീ-
പുത്രന്‍റെ നിഴലിന്‍റെ തണലില്‍ !
ഇതാ വിട ചൊല്ലുവാന്‍ വിതുമ്പുന്നു താതന്‍ ,
ആയിരം വാക്കുകള്‍ ചൊല്ലാതെ ചൊല്ലി നിന്‍ മൌനം,
നേരും നോവും നെഞ്ചിലേറ്റി ഈ
കൊടും മരീചികയില്‍ ഇവന്‍ ,
എത്ര ധന്യമീ സമാഗമം ,
ഏറെ വൈകിയെന്നാകിലും !"
*********************************************
ഹൃദയ രക്തത്തില്‍ കുതിരുന്നു ചക്രവാളം ;
കര്‍മ്മഗതി തന്‍ കണ്ണുനീരായ് ഗംഗ,
ഒരു നേര്‍ത്ത ശോകഗാന തന്ത്രിയില്‍
കിതയ്ക്കുന്നു സന്ധ്യാ മാരുതന്‍ ;
ആത്മ ഭേദകമീ കണ്ണുനീരിനെ -
പുണരുവാനാവാതെ പൊള്ളുന്നു
മണല്‍ത്തരികള്‍ !
കണ്മുന്നില്‍ ജ്വലിക്കുമീ അരുമയാം പുത്രനെ -
കണ്‍ തുറന്നൊന്നു നോക്കുവാനശക്തയായ്
ഒരമ്മയും !
ഒരു ചായക്കൂട്ടിലും പകര്‍ത്തുവാനാവില്ലോരീ ചിത്രം ,
ഇവിടെ പ്രപഞ്ചം , ഒരു നിശബ്ദ കിന്നരം!
തുളുമ്പുന്നു മൌനം ശോക വീചിയായ്‌,
നിസ്വയാമീ അമ്മ തന്‍ അശ്രുവില്‍ -
വീണലിയുന്നു ,
ഈണം മുറിഞ്ഞ താരാട്ടുപാട്ടായ് ......
പാല്‍ പുഞ്ചിരി കൊഞ്ചലായ്‌ പോഴിയേണ്ട
അമ്മയെന്നൊരാ വിളി
ആകാശ ഭേരിയായുലച്ചിടുന്നു തളര്‍ന്നോരീയുടല്‍........ .....!!
വിറയ്ക്കുന്ന നീള്‍മിഴി കളൊരുക്ഷണം
അറിയാതെ തഴുകിയോമന പുത്രന്‍റെ വദനം ...
വിസ്മയത്തിന്‍ മാരിവില്ലുദിച്ച മിഴികളില്‍
തുടിച്ചു ആത്മ ഹര്‍ഷത്തിന്‍ പുളകങ്ങള്‍ -
തത്ക്ഷണം നഷ്ട ഭാഗധേയത്തിന്‍ തീരാ ശോകമായ്
ആത്മ നിന്ദ തന്‍ പേമാരിയായ്
പെയ്തലച്ചു കരയുവാന്‍ മാത്രം
വിധിച്ചോരാ കണ്ണുകള്‍ !
ഇനിയുമൊരായിരം ചോദ്യ മുനകളില്‍
തിളച്ചോരു പുത്രനും ആര്‍ദ്രനായ് -
അറിയാതെ നീട്ടിയ കൈകളില്‍ തളര്‍ന്നമര്‍ന്നൊരു
താമരപ്പൂവായ് അമ്മ ,
അവര്‍ കന്മദം പെയ്യുന്ന ശിലകളായ്!
അലയാഴി തന്‍ അന്തരംഗത്തില്‍
മേവുമാ വിഫല മോഹങ്ങളെ,
നേരിന്‍ ചുഴികളെ ,
ആര്‍ത്തനാദങ്ങളെ
ഇടനെഞ്ചിലൊതുക്കി, ക്കിതയ്ക്കും-
വലംപ്പിരി ശംഖിന്‍,നേര്‍ത്ത നാദമായ്
ഒഴുകിയാസ്വരം .......
************************************************
കുന്തി :
"ഉണ്ണീ .........................................
പറയുവാനേറെയുണ്ടെങ്കിലും അമ്മ
നിനക്കായ്‌ കാത്തു വെച്ചോരാ മൊഴിമുത്തുകള്‍
ഇന്നിതാ ചിതറി തെറിച്ചു പോകുന്നു;
മാപ്പു നീ നല്‍കേണ്ടതില്ല -
ഈ കൊടും പാപിയിവള്‍ക്കിനിയതിന്‍ -
ഭാരവും വയ്യ പേറുവാന്‍!!! !......;
എങ്കിലും , ഉണ്ണി ,
ശാന്തമാം ശൈലത്തിനുള്ളില്‍ മുനിഞ്ഞിടും
അഗ്നിനാളങ്ങളെന്ന പോല്‍
ഇവളീ തകര്‍ന്നുടഞ്ഞോരീ ഹൃത്തില്‍ -
കൊളുത്തിയ ഇത്തിരിവെട്ടമാം സ്നേഹത്തെ
നീ വെറും കാപട്യമായ് തള്ളരുതോമനേ !
പട്ടുമെത്തകള്‍ മുള്‍പ്പടര്‍പ്പാകും-
രാത്രി തന്‍ കളിയരങ്ങിലെന്നും,
ഉണ്ണീ , നീയെങ്ങോ ഉണര്‍ന്നു-
കരഞ്ഞുവോ, എന്നാ തേങ്ങലില്‍-- --
പാടുവാനാഞൊരാ ശീലുകള്‍
ഇന്നുമിവളില്‍ വിതുമ്പുന്നു ,
ജനിമൃതികളില്ലാതെ !
ആരുമേ കാണാതിവള്‍ തുന്നിയ പട്ടുകുപ്പായങ്ങള്‍,
എന്നുമിവയെ പുണര്‍ന്നമ്മ പിന്നിടുന്നു -
ഈ ജീവിത മിഥ്യ തന്‍ നീണ്ട ഇടനാഴികള്‍ !
കണ്ണുനീരിന്‍ നിറകുടവുമായ് വിധി
ഇവളെയെന്നും വരവേറ്റതെങ്കിലും,
ഇന്നീ പുണ്യ തീര്‍ത്ഥത്തിന്‍ സ്പര്‍ശനം -
നല്കിയെന്നില്‍ മോക്ഷം ചോരിഞ്ഞല്ലോ!
ദിനങ്ങളും , ഋതുക്കളും ,യുഗങ്ങളും കടന്നുപോം -
എങ്കിലും ഉണ്ണി, നിന്‍ യശസ്സെന്നുമേ ജ്വലിക്കും,
ഈ ഭൂവില്‍ സൂര്യന്‍ പ്രകാശിക്കുവോളം .......!
പോകുവാന്‍ നേരമായ് ഉണ്ണീ........
എന്നുമെന്‍ മനോരാജ്യങ്ങളില്‍
വാണരുളുന്നു നീ സൗവര്‍ണ്ണ ദീപ്തിയായി ;
അതിഗൂഡമിവളീ പ്രാണനില്‍ അണയാതെ കാത്തിടും
വാത്സല്യനൈവേദ്യമൂട്ടുവാന്‍ ,
നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്തൊന്നണയ്ക്കുവാന്‍,
ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ക്കപ്പുറത്തായമ്മ കാത്തു നില്‍ക്കാം ,
ഉണ്ണീ ,-
നീയെന്‍ ചാരെ വന്നണയുവോളം !"
ഏറെ നേരം ഗാഡം പുണര്‍ന്നവര്‍ നിന്നൂ ...
ആ നിര്‍മല ബാഷ്പധാരയില്‍,
കുതിര്‍ന്നുവോ കവചങ്ങളും !
ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനാ മന്ത്രമായ് മൊഴിഞ്ഞു പുത്രന്‍ ......
"അമ്മെ , കരയായ്ക........,
നാം ഗ്രഹണമേറ്റൊരു ഭാഗ്യജാതകങ്ങള്‍ !
കൊടും വേനലും , വര്‍ഷവും , ശൈത്യവും വന്നു പോയ്‌ ,
വീണ്ടു മൊരു വസന്തത്തിനായ്
നമുക്കിനി നോമ്പു നോല്‍ക്കാം !
നിണമൊഴുകും മനസ്സുമായ്
താതന്‍ പോകുന്നുവോ?
നേരമായ് , നമുക്കും ചൊല്ലിടാം യാത്രാമൊഴി !
ഇനിയൊരു പുനസമാഗമത്തിനെത്ര ദൂരം ?
എത്ര ജന്മങ്ങള്‍ ......................................................?"
ചാന്ദ്നി രാജീവ്
പറയുവാനേറെയുണ്ടെങ്കിലും അമ്മ
നിനക്കായ്‌ കാത്തു വെച്ചോരാ മൊഴിമുത്തുകള്‍
ഇന്നിതാ ചിതറി തെറിച്ചു പോകുന്നു;
മാപ്പു നീ നല്‍കേണ്ടതില്ല -
ഈ കൊടും പാപിയിവള്‍ക്കിനിയതിന്‍ -
ഭാരവും വയ്യ പേറുവാന്‍!!! !......;
എങ്കിലും , ഉണ്ണി ,
ശാന്തമാം ശൈലത്തിനുള്ളില്‍ മുനിഞ്ഞിടും
അഗ്നിനാളങ്ങളെന്ന പോല്‍
ഇവളീ തകര്‍ന്നുടഞ്ഞോരീ ഹൃത്തില്‍ -
കൊളുത്തിയ ഇത്തിരിവെട്ടമാം സ്നേഹത്തെ
നീ വെറും കാപട്യമായ് തള്ളരുതോമനേ !
പട്ടുമെത്തകള്‍ മുള്‍പ്പടര്‍പ്പാകും-
രാത്രി തന്‍ കളിയരങ്ങിലെന്നും,
ഉണ്ണീ , നീയെങ്ങോ ഉണര്‍ന്നു-
കരഞ്ഞുവോ, എന്നാ തേങ്ങലില്‍-- --
പാടുവാനാഞൊരാ ശീലുകള്‍
ഇന്നുമിവളില്‍ വിതുമ്പുന്നു ,
ജനിമൃതികളില്ലാതെ !
ആരുമേ കാണാതിവള്‍ തുന്നിയ പട്ടുകുപ്പായങ്ങള്‍,
ആശ തന്‍ പൊന്‍മണികള്‍ കൊരുത്തൊരു കൊലുസ്സുകള്‍ ,
ചന്ദനകാതലില്‍ തീര്‍ത്തൊരു കളിപ്പാട്ടങ്ങള്എന്നുമിവയെ പുണര്‍ന്നമ്മ പിന്നിടുന്നു -
ഈ ജീവിത മിഥ്യ തന്‍ നീണ്ട ഇടനാഴികള്‍ !
കണ്ണുനീരിന്‍ നിറകുടവുമായ് വിധി
ഇവളെയെന്നും വരവേറ്റതെങ്കിലും,
ഇന്നീ പുണ്യ തീര്‍ത്ഥത്തിന്‍ സ്പര്‍ശനം -
നല്കിയെന്നില്‍ മോക്ഷം ചോരിഞ്ഞല്ലോ!
ദിനങ്ങളും , ഋതുക്കളും ,യുഗങ്ങളും കടന്നുപോം -
എങ്കിലും ഉണ്ണി, നിന്‍ യശസ്സെന്നുമേ ജ്വലിക്കും,
ഈ ഭൂവില്‍ സൂര്യന്‍ പ്രകാശിക്കുവോളം .......!
പോകുവാന്‍ നേരമായ് ഉണ്ണീ........
എന്നുമെന്‍ മനോരാജ്യങ്ങളില്‍
വാണരുളുന്നു നീ സൗവര്‍ണ്ണ ദീപ്തിയായി ;
അതിഗൂഡമിവളീ പ്രാണനില്‍ അണയാതെ കാത്തിടും
വാത്സല്യനൈവേദ്യമൂട്ടുവാന്‍ ,
നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്തൊന്നണയ്ക്കുവാന്‍,
ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ക്കപ്പുറത്തായമ്മ കാത്തു നില്‍ക്കാം ,
ഉണ്ണീ ,-
നീയെന്‍ ചാരെ വന്നണയുവോളം !"
ഏറെ നേരം ഗാഡം പുണര്‍ന്നവര്‍ നിന്നൂ ...
ആ നിര്‍മല ബാഷ്പധാരയില്‍,
കുതിര്‍ന്നുവോ കവചങ്ങളും !
ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനാ മന്ത്രമായ് മൊഴിഞ്ഞു പുത്രന്‍ ......
"അമ്മെ , കരയായ്ക........,
നാം ഗ്രഹണമേറ്റൊരു ഭാഗ്യജാതകങ്ങള്‍ !
കൊടും വേനലും , വര്‍ഷവും , ശൈത്യവും വന്നു പോയ്‌ ,
വീണ്ടു മൊരു വസന്തത്തിനായ്
നമുക്കിനി നോമ്പു നോല്‍ക്കാം !
നിണമൊഴുകും മനസ്സുമായ്
താതന്‍ പോകുന്നുവോ?
നേരമായ് , നമുക്കും ചൊല്ലിടാം യാത്രാമൊഴി !
ഇനിയൊരു പുനസമാഗമത്തിനെത്ര ദൂരം ?
എത്ര ജന്മങ്ങള്‍ ......................................................?"
ചാന്ദ്നി രാജീവ്
dear chandini... it was tough reading in malayalam coz i am really bad at reading and i never learnt malayalam... but from whatever i could gather... its beautiful.. keep on writing... and try english too
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂആശംസകള്.........
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവളരെ നന്ദി .......
ഇല്ലാതാക്കൂഉച്ചത്തിൽ ഈണത്തിൽ ചൊല്ലാൻ പറ്റിയ കവിത.ആശംസകൾ
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവളരെ നന്ദി .......
ഇല്ലാതാക്കൂവളരെ നന്ദി .......
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ"വിധിയേറെ വഞ്ചിച്ചിവനെയെങ്കിലും
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂചതിപ്പാന് കഴിവീല ,ജീവവായുവാം പ്രിയ തോഴനെ ,
അവനേകിയ വാക്കിനെ ,
ഈ സൂര്യപുത്രന്‍റെ ധര്‍മ്മത്തിനെ!
"
കവിത നന്നായിരിക്കുന്നു.....
അതും കര്‍ണ്ണനെ കുറിച്ചാകുമ്പോള്‍ മാധുര്യം കൂടും....
ആശംസകള്‍ക്ക് വളരെ നന്ദി ...കര്‍ണനെ കുറിച് എത്ര പറഞ്ഞാലും തീരില്ലല്ലോ ...
ഇല്ലാതാക്കൂവളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട് ചാന്ദിനി ! ഇനിയും എഴുതുക! ആശംസകൾ!
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ